mübaliğə

mübaliğə
is. <ər.>
1. Bir şeyi həddindən artıq şişirtmə, böyütmə, artırma. <Zeynal> deyirdi ki, «mənim aylıq mədaxilim beş yüz manatdır». Bu sözlər, mübaliğə də olsa, həqiqətə yaxındı. S. H.. Mübaliğə başqa, yalan başqadır. Qant.. Demək, Qaraxanın sözündə heç də mübaliğə yoxmuş. İ. Hüseynov. Mübaliğə etmək – şişirtmək, artırmaq, böyütmək (sözü, işi və s. -ni). Şübhəsiz, Kəyan mübaliğə edirdi. O, Qulam qədər qorxmurdu. Ə. Ə..
2. ədəb. Təsvir edilən hadisənin, şeyin, vəziyyətin təsirini artırmaq üçün onları qəsdən şişirtməkdən ibarət ədəbi üsul.
◊ Mübaliğə olmasın. . . – «həqiqətən belədir», «düzü budur», «həqiqi sözümdür» və s. mənalarda işlədilən ifadə.

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • mübaliğəçi — is. Mübaliğə ilə danışan, mübaliğə ilə danışmağı sevən adam. <Məmmədcəfər> bir qədər danışığında mübaliğəçi idi, vəssalam. Qant …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • mübaliğəli — sif. Mübaliğə olan; şişirdilmiş, artırılmış. Mübaliğəli söz. Mübaliğəli danışıq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • mübaliğəsiz — sif. və zərf Mübaliğə olmayan; necə var, olduğu kimi; artırılmamış, şişirdilməmiş. Mübaliğəsiz demək olar. . . – <Rəşid:> Mübaliğəsiz deyirəm ki, beş ildə mən onun bir dəfə düşüncəli vaxtına təsadüf etmədim. İ. Hüseynov …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • mübaliğəbaz — ə. və f. mübaliğəni xoşlayan, hər şeyi yerli yersiz şişirdən …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • mübaliğə — ə. 1) böyütmə, şişirtmə, izahat; 2) ədəbiyyatda: hiperbol …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • iğraqi — ə. mübaliğəli söz …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • gop — is. dan. 1. Mübaliğəli danışıq; şişirdilmiş, uydurma söhbətlər. <Qadir kişinin> bu cür gopları çox vaxt yerinə düşərdi. Ə. S.. Əhməd oğurluğun şərtlərindən xeyli danışdı. Daha onun gopunu eşitmək istəməyən Fərman Əhmədin qolundan tutub… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ism — ə. 1) ad; 2) qrammatikada: əşyanın adını bildirən nitq hissəsi; isim. İsmi alət alət adı bildirən isim; ismi amm ümumi isim; ismi bəsit sadə isim; ismi camid əsli isim; ismi cəm’ toplu isim; ismi ədəd bax: ismi mədud; ismi fail bax: ismülfail;… …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • gopçuluq — is. dan. Mübaliğə ilə danışmaq xasiyyəti, bir şeyi şişirtmə, mübaliğə etmə. <Xankişi:> Gopçuluq yaraşmır heç igidlərə. Z. Xəlil. // Yalançılıq, uydurmaçılıq. <Kələntər> təsadüfən yalançılıq, gopçuluq və hay küylə bu vəzifəyə yüksələ… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ifrat — is. <ər.> Bir şeyin son həddi, bir şeyi son həddə çatdırma, mübaliğəyə varma, həddi keçmə. İfrat dərəcə (son hədd). İfrat tədbirlər. – Hər işin ifratı vəziyyəti dəyişə bilər. M. S. O.. // sif. Qəti, barışmaz. Nə qədər ki əmisi onu təhsildən …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”